అధ్యాయం 23
చిట్టచివరికి నీటి సవ్వడి
ఏవో పిచ్చి ఆలోచనలతో మనసంతా అల్లకల్లోలంగా వుంది. ఎప్పుడూ నిబ్బరంగా ఉండే ఈ వేటగాడు ఉన్నట్లుండి ఎక్కడికి మాయమైపోయాడు? ఓ వెర్రి ఆలోచన మదిలో మెదిలింది.
అంతలో చీకట్లో అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. హన్స్ సమీపిస్తున్నాడు. మేం వున్న రాతిపంజరపు గోడల మీద ఏవో మినుకు మినుకు కాంతులు ముందు కనిపించాయి. తరువాత సొరంగపు ద్వారం వద్ద కాస్త కాంతి కనిపించింది. హన్స్ ప్రత్యక్షమయ్యాడు.
మామయ్య వద్ద కెళ్లి ఆయన భుజం మీద చెయ్యేసి సున్నితంగా ఆయన్ని తట్టి లేపాడు.
మామయ్య లేచి, “ఏవయ్యింది?” అని అడిగాడు.
“వాటెన్” ఐస్లాండిక్ భాషలో సమాధానం ఇచ్చాడు హన్స్.
ఉద్విగ్న భరిత సన్నివేశాలలో మనిషికి భాషాశక్తి హెచ్చు అవుతుంది కాబోలు. నాకు డేనిష్ భాషలో ఒక్క పదం కూడా తెలీదు. కాని ఎందుకో హన్స్ అన్న మాటకి అర్థం ‘నీరు’ అనిపించింది.
“నీళ్లు, నీళ్లు”, పిచ్చివాడిలా చప్పట్లు కొడుతూ అరిచాను.
“నీరు,” మామయ్య కూడా వత్తాసు పలికాడు. “హ్వార్?” అని అడిగాడు ఐస్లాండిక్ భాషలో.
“నెడట్,” బదులు చెప్పాడు హన్స్.
“ఎక్కడ?... కింద…” మాటలకి అర్థాలు చెప్పకనే తెలుస్తున్నాయి. కృతజ్ఞతా పూర్వకంగా ఆ వేటగాడి చేతులు పట్టుకున్నాను. హన్స్ ముఖంలో మారని నిర్లిప్తత తప్ప మరెలాంటి స్పందనా కనిపించలేదు.
మా అవరోహణకి మళ్లీ సన్నాహాలు మొదలయ్యాయి. ఈ సారి సొరంగం వాలు చాలా ఎక్కువగా వుంది. ఏడడుగులు ముందుకి పోతే రెండు అడుగులు కిందకి దిగుతున్నాం. గంటలో ఒకటింపావు మైలు నడిచాం. రెండు వేల అడుగులు కిందకి దిగాం.
ఆగి జాగ్రత్తగా వింటే కంకర గోడల మాటున లీలగా ఏదో గురగుర మని చప్పుడు వినిపిస్తోంది. మేం బయల్దేరిన తరువాత చాలా సేపటి వరకు ఏ చప్పుడూ వినిపించలేదు. దాంతో నాకు మళ్లీ భయం పట్టుకుంది. కాని కాసేపు అయ్యాక మామయ్య ధైర్యం చెప్పాడు.
“హన్స్ పొరబడలేదు. అది సెలయేటి సవ్వడే.”
“సెలయేరా?” అదిరిపోయి అడిగాను.
“సందేహం లేదు. మన చుట్టూ ఓ అంతర్వాహిని ప్రవహిస్తోంది.”
ఉత్సాహంగా ముందుకి నడిచాం. ఒక్కసారిగా అలసట అంతా ఎవరో చేత్తో తీసేసినట్టు ఎగిరిపోయింది. ఆ సెలయేటి గలగలలు వింటుంటే లేని ఓపిక వస్తోంది. ముందుకి నడుస్తున్న కొద్ది ధ్వని పెరుగుతోంది. మొదట్లో మా తలల మీద వినిపించిన శబ్దం ఇప్పుడు ఎడమ పక్క గోడ వెనుక వినిపిస్తోంది. ఏదైనా తడి తగులుతుందేమో నని గోడలని మళ్లీ మళ్లీ తాకి చూశాను. కాని లాభం లేకపోయింది.
మరో అరగంట గడిచింది. మరో అరకోసు నడిచి వుంటాం.
హన్స్ కూడా ఇంతవరకే వచ్చాడని అర్థమయ్యింది. ఇంకా ముందు పోతే ఏం వుందో తనకి కూడా తెలీదు. పర్వతారోహకులకి ఇలాంటి విషయాలలో చాలా సునిశితమైన జ్ఞానం వుంటుంది. ఇక్కడ రాతి వెనుక నీరు వుందని తను పసిగట్టాడు. కాని తను ఆ ద్రవాన్ని కళ్లార చూళ్లేదు. తనివితీరా తాగలేదు.
ఇంకా ముందుకి నడిస్తే నీటికి దూరం అవుతాం అని మాత్రం అర్థమవుతోంది. ముందుకి నడుస్తుంటే చప్పుడు బలహీనం అవుతోంది.
చప్పుడు కాస్త ఎక్కువగా ఉన్న చోటికి తిరిగి వచ్చాం. రెండు అడుగుల దూరంలో ప్రవాహం ఉధృతంగా ఉన్నట్టు తెలుస్తోంది. మా వాంచితార్థమైన మంచితీర్థానికి మాకు మధ్య కఠిన కంకర గోడ వుందని మర్చిపోలేదు.
(ఇంకా వుంది)
చిట్టచివరికి నీటి సవ్వడి
ఏవో పిచ్చి ఆలోచనలతో మనసంతా అల్లకల్లోలంగా వుంది. ఎప్పుడూ నిబ్బరంగా ఉండే ఈ వేటగాడు ఉన్నట్లుండి ఎక్కడికి మాయమైపోయాడు? ఓ వెర్రి ఆలోచన మదిలో మెదిలింది.
అంతలో చీకట్లో అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. హన్స్ సమీపిస్తున్నాడు. మేం వున్న రాతిపంజరపు గోడల మీద ఏవో మినుకు మినుకు కాంతులు ముందు కనిపించాయి. తరువాత సొరంగపు ద్వారం వద్ద కాస్త కాంతి కనిపించింది. హన్స్ ప్రత్యక్షమయ్యాడు.
మామయ్య వద్ద కెళ్లి ఆయన భుజం మీద చెయ్యేసి సున్నితంగా ఆయన్ని తట్టి లేపాడు.
మామయ్య లేచి, “ఏవయ్యింది?” అని అడిగాడు.
“వాటెన్” ఐస్లాండిక్ భాషలో సమాధానం ఇచ్చాడు హన్స్.
ఉద్విగ్న భరిత సన్నివేశాలలో మనిషికి భాషాశక్తి హెచ్చు అవుతుంది కాబోలు. నాకు డేనిష్ భాషలో ఒక్క పదం కూడా తెలీదు. కాని ఎందుకో హన్స్ అన్న మాటకి అర్థం ‘నీరు’ అనిపించింది.
“నీళ్లు, నీళ్లు”, పిచ్చివాడిలా చప్పట్లు కొడుతూ అరిచాను.
“నీరు,” మామయ్య కూడా వత్తాసు పలికాడు. “హ్వార్?” అని అడిగాడు ఐస్లాండిక్ భాషలో.
“నెడట్,” బదులు చెప్పాడు హన్స్.
“ఎక్కడ?... కింద…” మాటలకి అర్థాలు చెప్పకనే తెలుస్తున్నాయి. కృతజ్ఞతా పూర్వకంగా ఆ వేటగాడి చేతులు పట్టుకున్నాను. హన్స్ ముఖంలో మారని నిర్లిప్తత తప్ప మరెలాంటి స్పందనా కనిపించలేదు.
మా అవరోహణకి మళ్లీ సన్నాహాలు మొదలయ్యాయి. ఈ సారి సొరంగం వాలు చాలా ఎక్కువగా వుంది. ఏడడుగులు ముందుకి పోతే రెండు అడుగులు కిందకి దిగుతున్నాం. గంటలో ఒకటింపావు మైలు నడిచాం. రెండు వేల అడుగులు కిందకి దిగాం.
ఆగి జాగ్రత్తగా వింటే కంకర గోడల మాటున లీలగా ఏదో గురగుర మని చప్పుడు వినిపిస్తోంది. మేం బయల్దేరిన తరువాత చాలా సేపటి వరకు ఏ చప్పుడూ వినిపించలేదు. దాంతో నాకు మళ్లీ భయం పట్టుకుంది. కాని కాసేపు అయ్యాక మామయ్య ధైర్యం చెప్పాడు.
“హన్స్ పొరబడలేదు. అది సెలయేటి సవ్వడే.”
“సెలయేరా?” అదిరిపోయి అడిగాను.
“సందేహం లేదు. మన చుట్టూ ఓ అంతర్వాహిని ప్రవహిస్తోంది.”
ఉత్సాహంగా ముందుకి నడిచాం. ఒక్కసారిగా అలసట అంతా ఎవరో చేత్తో తీసేసినట్టు ఎగిరిపోయింది. ఆ సెలయేటి గలగలలు వింటుంటే లేని ఓపిక వస్తోంది. ముందుకి నడుస్తున్న కొద్ది ధ్వని పెరుగుతోంది. మొదట్లో మా తలల మీద వినిపించిన శబ్దం ఇప్పుడు ఎడమ పక్క గోడ వెనుక వినిపిస్తోంది. ఏదైనా తడి తగులుతుందేమో నని గోడలని మళ్లీ మళ్లీ తాకి చూశాను. కాని లాభం లేకపోయింది.
మరో అరగంట గడిచింది. మరో అరకోసు నడిచి వుంటాం.
హన్స్ కూడా ఇంతవరకే వచ్చాడని అర్థమయ్యింది. ఇంకా ముందు పోతే ఏం వుందో తనకి కూడా తెలీదు. పర్వతారోహకులకి ఇలాంటి విషయాలలో చాలా సునిశితమైన జ్ఞానం వుంటుంది. ఇక్కడ రాతి వెనుక నీరు వుందని తను పసిగట్టాడు. కాని తను ఆ ద్రవాన్ని కళ్లార చూళ్లేదు. తనివితీరా తాగలేదు.
ఇంకా ముందుకి నడిస్తే నీటికి దూరం అవుతాం అని మాత్రం అర్థమవుతోంది. ముందుకి నడుస్తుంటే చప్పుడు బలహీనం అవుతోంది.
చప్పుడు కాస్త ఎక్కువగా ఉన్న చోటికి తిరిగి వచ్చాం. రెండు అడుగుల దూరంలో ప్రవాహం ఉధృతంగా ఉన్నట్టు తెలుస్తోంది. మా వాంచితార్థమైన మంచితీర్థానికి మాకు మధ్య కఠిన కంకర గోడ వుందని మర్చిపోలేదు.
(ఇంకా వుంది)
0 comments