అధ్యాయం 33
రాకాసుల పోరు
శనివారం, ఆగస్టు 15.
ఎటు చూసినా ఎడతెగని సముద్రం. తీరం జాడ ఎక్కడా కనిపించలేదు. దిక్చక్రం అతి దూరంగా ఉన్నట్టు అనిపిస్తోంది.
ఎంతో సజీవంగా తోచిన కల ప్రభావం వల్ల తలంతా దిమ్మెక్కినట్టు అయ్యింది. ఆ మత్తు ఇంకా వదల్లేదు.
మామయ్య కలలు కనలేదు. కాని కోపంగా ఉన్నట్టు ఉన్నాడు. దూరదర్శినితో దిక్చక్రం అంతా తనిఖీ చేసి విసుగ్గా ఓ సారి చేతులు విదిలించాడు.
ప్రొఫెసర్ లీడెన్ బ్రాక్ కి అప్పుడప్పుడు ఇలా అసహనంగా చిందులు వేసే అలవాటు ఉందని అంతకు ముందు ఓ సారి పేర్కొన్నాను. ఆ విషయాన్నే ఈ యాత్రా పత్రికలో కూడా ప్రస్తావించాను. ఈ ప్రమాదాలు, నా యాతన ఇవన్నీ ఆయనలోని మనిషిని, మానవీయతని మేల్కొలిపాయి కాబోలు. ఇప్పుడు నేను మళ్లీ బాగానే వున్నా కనుక ఆయనలోని మునుపటి గుణం మళ్లీ పుంజుకుంది. అయినా ఈ సమయంలో కోపం ఎందుకు రావాలో నాకు అర్థం కాలేదు. ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో మా యాత్ర సజావుగానే సాగుతోందని చెప్పాలి. పాపం మా బుల్లి తెప్ప ఎంత గొప్పగా దూసుకుపోతోందో?
“ఏం మావయ్యా, ఆదుర్దాగా కనిపిస్తున్నావు?”
“ఆదుర్దానా? లేదే.”
“పోనీ అసహనం?”
“ఇంతవరకు అయితే లేదు,” అన్నాడు కాస్త విసుగ్గా.
“మనం వేగంగానే ప్రయాణిస్తున్నాం కదా?”
“అయితే ఏంటి? నా గోల దాని గురించి కాదు. ఈ సముద్రం మరీ ఇంత విశాలంగా ఉందే అని నా బాధ.”
ఇప్పుడు గుర్తొచ్చింది. మేం బయల్దేరినప్పుడు ప్రొఫెసరు ఈ భూగర్భ సముద్రం యొక్క వెడల్పు ముప్పై కోసులు అని అంచనా వేశాడు. కాని ఇప్పటికే అంతకు మూడు రెట్లు దూరం వచ్చేశాము. కాని ఇంకా కనుచూపు మేరలో దక్షిణ తీరం కనిపించడం లేదు.
“మన అసలు లక్ష్యం భూమి లోపలికి దిగి వెళ్ళడం. అది వదిలేసి మనం ఈ సముద్రం మీద ప్రయాణిస్తున్నాం. అనవసరంగా కాలయాపన అవుతోంది. మనం ఇంత దూరం వచ్చింది ఈ చిట్టేట్లో ఈ బుల్లి పడవలో షికార్లు కొట్టడానికి కాదు.”
ఈ విశాల సముద్రం ఆయనకి చిట్టేరులా తోచిందా? ఈ సుదీర్ఘ సముద్ర యాత్ర ఆయనకి షికార్లు కొట్టడంలా వుందా?
“కాని సాక్నుస్సేం చూపించిన దారి వెంటనే మనం ప్రయాణిస్తున్నాం కదా?” ఆయన మాటలతో విభేదిస్తూ అన్నాను.
“నేను అడిగేదీ అదే. మనం వస్తున్నది ఆ దారి వెంబడేనా అని. సాక్నుస్సేం కి కూడా ఈ జలరాశి తారసపడిందా? ఆయన కూడా దీన్ని దాటాడా? లేక మనం అనుసరించిన పిల్ల కాలువ మనని తప్పుదోవ పట్టించిందా?”
“ఏదేమైనా మనం ఇక్కడి దాకా వచ్చినందుకు చింతించాల్సిన పన్లేదు. మన అవకాశాలు అద్భుతంగా ఉన్నాయి…”
“అవకాశాలు ఎలా ఉంటే ఎవడిక్కావాలి? నేనో ప్రత్యేక లక్ష్యం కోసం వచ్చాను. దాన్ని ఎలాగైనా సాధిస్తాను. కనుక అభిప్రాయాల గురించి, అవకాశాల గురించి నాకు చెప్పకు…”
ఆ సమాధానం విన్నాక ఇక నేనేమీ మాట్లాడలేకపోయాను. ప్రొఫెసర్ అసహనంగా కింది పెదవి కొరికేసుకుంటున్నాడు. సాయంకాలం ఆరు గంటలకి హన్స్ ఠంచనుగా తన వేతనం అడిగి పుచ్చుకున్నాడు.
(ఇంకా వుంది)
రాకాసుల పోరు
శనివారం, ఆగస్టు 15.
ఎటు చూసినా ఎడతెగని సముద్రం. తీరం జాడ ఎక్కడా కనిపించలేదు. దిక్చక్రం అతి దూరంగా ఉన్నట్టు అనిపిస్తోంది.
ఎంతో సజీవంగా తోచిన కల ప్రభావం వల్ల తలంతా దిమ్మెక్కినట్టు అయ్యింది. ఆ మత్తు ఇంకా వదల్లేదు.
మామయ్య కలలు కనలేదు. కాని కోపంగా ఉన్నట్టు ఉన్నాడు. దూరదర్శినితో దిక్చక్రం అంతా తనిఖీ చేసి విసుగ్గా ఓ సారి చేతులు విదిలించాడు.
ప్రొఫెసర్ లీడెన్ బ్రాక్ కి అప్పుడప్పుడు ఇలా అసహనంగా చిందులు వేసే అలవాటు ఉందని అంతకు ముందు ఓ సారి పేర్కొన్నాను. ఆ విషయాన్నే ఈ యాత్రా పత్రికలో కూడా ప్రస్తావించాను. ఈ ప్రమాదాలు, నా యాతన ఇవన్నీ ఆయనలోని మనిషిని, మానవీయతని మేల్కొలిపాయి కాబోలు. ఇప్పుడు నేను మళ్లీ బాగానే వున్నా కనుక ఆయనలోని మునుపటి గుణం మళ్లీ పుంజుకుంది. అయినా ఈ సమయంలో కోపం ఎందుకు రావాలో నాకు అర్థం కాలేదు. ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో మా యాత్ర సజావుగానే సాగుతోందని చెప్పాలి. పాపం మా బుల్లి తెప్ప ఎంత గొప్పగా దూసుకుపోతోందో?
“ఏం మావయ్యా, ఆదుర్దాగా కనిపిస్తున్నావు?”
“ఆదుర్దానా? లేదే.”
“పోనీ అసహనం?”
“ఇంతవరకు అయితే లేదు,” అన్నాడు కాస్త విసుగ్గా.
“మనం వేగంగానే ప్రయాణిస్తున్నాం కదా?”
“అయితే ఏంటి? నా గోల దాని గురించి కాదు. ఈ సముద్రం మరీ ఇంత విశాలంగా ఉందే అని నా బాధ.”
ఇప్పుడు గుర్తొచ్చింది. మేం బయల్దేరినప్పుడు ప్రొఫెసరు ఈ భూగర్భ సముద్రం యొక్క వెడల్పు ముప్పై కోసులు అని అంచనా వేశాడు. కాని ఇప్పటికే అంతకు మూడు రెట్లు దూరం వచ్చేశాము. కాని ఇంకా కనుచూపు మేరలో దక్షిణ తీరం కనిపించడం లేదు.
“మన అసలు లక్ష్యం భూమి లోపలికి దిగి వెళ్ళడం. అది వదిలేసి మనం ఈ సముద్రం మీద ప్రయాణిస్తున్నాం. అనవసరంగా కాలయాపన అవుతోంది. మనం ఇంత దూరం వచ్చింది ఈ చిట్టేట్లో ఈ బుల్లి పడవలో షికార్లు కొట్టడానికి కాదు.”
ఈ విశాల సముద్రం ఆయనకి చిట్టేరులా తోచిందా? ఈ సుదీర్ఘ సముద్ర యాత్ర ఆయనకి షికార్లు కొట్టడంలా వుందా?
“కాని సాక్నుస్సేం చూపించిన దారి వెంటనే మనం ప్రయాణిస్తున్నాం కదా?” ఆయన మాటలతో విభేదిస్తూ అన్నాను.
“నేను అడిగేదీ అదే. మనం వస్తున్నది ఆ దారి వెంబడేనా అని. సాక్నుస్సేం కి కూడా ఈ జలరాశి తారసపడిందా? ఆయన కూడా దీన్ని దాటాడా? లేక మనం అనుసరించిన పిల్ల కాలువ మనని తప్పుదోవ పట్టించిందా?”
“ఏదేమైనా మనం ఇక్కడి దాకా వచ్చినందుకు చింతించాల్సిన పన్లేదు. మన అవకాశాలు అద్భుతంగా ఉన్నాయి…”
“అవకాశాలు ఎలా ఉంటే ఎవడిక్కావాలి? నేనో ప్రత్యేక లక్ష్యం కోసం వచ్చాను. దాన్ని ఎలాగైనా సాధిస్తాను. కనుక అభిప్రాయాల గురించి, అవకాశాల గురించి నాకు చెప్పకు…”
ఆ సమాధానం విన్నాక ఇక నేనేమీ మాట్లాడలేకపోయాను. ప్రొఫెసర్ అసహనంగా కింది పెదవి కొరికేసుకుంటున్నాడు. సాయంకాలం ఆరు గంటలకి హన్స్ ఠంచనుగా తన వేతనం అడిగి పుచ్చుకున్నాడు.
(ఇంకా వుంది)
0 comments