ఆదివారం ఆగస్టు 16.
అదే పరిస్థితి. అదే వాతావరణం. గాలిలో ఏదో కొత్తదనం. మెలకువ రాగానే మొట్టమొదట వెలుగులో ఏదైనా మార్పు ఉందేమో చూడాలన్న ఆలోచన వచ్చింది. పైన సాగుతున్న తటిల్లతా విన్యాసం ఏ కారణం చేతనైనా అణగారిపోతుందేమో నని, ఆగిపోతుందేమో నని ఎందుకో భయం. కాని ఆ భయాలని తరిమేస్తూ మా తెప్ప యొక్క నీడ పడిలేచే కెరటాల మీద స్పష్టంగా కనిపించింది.
చూడబోతే ఈ సముద్రానికి హద్దులు లేనట్టు ఉంది. మధ్యధరా సముద్రం అంత పెద్దదా? లేకపోతే అట్లాంటిక్ మహాసముద్రం అంతదా?
మామయ్య పదే పదే లోతు కొలుస్తున్నాడు. మా వద్ద ఉన్న గొడ్డళ్లలో ఓ బరువైన గొడ్డలికి ఓ పొడవాటి త్రాడు కట్టి నీట్లోకి వదిలేవాడు. ఒకసారి అలాగే కొలిస్తే పన్నెండు వందల అడుగుల లోతు వచ్చింది. పైగా గొడ్డలికి పైకి లాగడం కొంచెం ఇబ్బంది అయ్యింది.
దాన్ని మళ్లీ నీట్ళోకి వదలబోతుంటే హన్స్ ఒక విషయం గమనించాడు. రెండు కఠినమైన వస్తువుల మధ్య అది బలంగా అదమబడినట్టు దాని మీద గాట్లు కనిపించాయి.
ఆ వేటగాడి వైపు ఓ సారి విస్తుబోయి చూశాను.
“టేండర్!” అన్నాడు హన్స్.
ఆ మాట అర్థం కాక ఓ సారి మామయ్య కేసి చూశాను. మామయ్య ఏదో లెక్కల ధ్యాసలో మునిగిపోయి వున్నాడు. ఆయన అలా మౌనంగా పని చేసుకుంటున్నప్పుడు కదిలిస్తే విరుచుకు పడతాడు. అందుకే ఊరుకున్నాను. మళ్లీ హన్స్ వైపు తిరిగాను. అతగాడు ఓ సారి టపటపా దవడలు కదిలించి చూపించాడు.
“పళ్లు!” అన్నాను ఉత్సాహంగా. ఓ సారి గొడ్డలి మీద గాట్ల కేసి చూశాను.
నిజమే ఆ ఉక్కు గొడ్డలి మీద కనిపిస్తున్నవి వట్టి గాట్లు కావు, పలుగాట్లు! అలాంటి పళ్లు ఉన్న దవడల్లో అదిరిపోయేటంత బలం వుండాలి. సొరచేప కన్నా భయంకరమై, తిమింగలం కన్నా విశాలమైన రాకాసి జలచరాలు ఈ నీట్లో ఎక్కడో దాగున్నాయని అనుకోవాలా? ఎంతో సేపు ఆ పలుగాట్ల వైపే భయంగా చూస్తూ ఉండిపోయాను. కొంపదీసి కిందటి రాత్రి నాకు వచ్చిన కల నిజం కాదుకదా?
మనసంతా అలజడితో నిండిపోయింది. కొన్ని గంటలు పడుకున్నా ఆదుర్దా అణగారలేదు.
(ఇంకా వుంది)
అదే పరిస్థితి. అదే వాతావరణం. గాలిలో ఏదో కొత్తదనం. మెలకువ రాగానే మొట్టమొదట వెలుగులో ఏదైనా మార్పు ఉందేమో చూడాలన్న ఆలోచన వచ్చింది. పైన సాగుతున్న తటిల్లతా విన్యాసం ఏ కారణం చేతనైనా అణగారిపోతుందేమో నని, ఆగిపోతుందేమో నని ఎందుకో భయం. కాని ఆ భయాలని తరిమేస్తూ మా తెప్ప యొక్క నీడ పడిలేచే కెరటాల మీద స్పష్టంగా కనిపించింది.
చూడబోతే ఈ సముద్రానికి హద్దులు లేనట్టు ఉంది. మధ్యధరా సముద్రం అంత పెద్దదా? లేకపోతే అట్లాంటిక్ మహాసముద్రం అంతదా?
మామయ్య పదే పదే లోతు కొలుస్తున్నాడు. మా వద్ద ఉన్న గొడ్డళ్లలో ఓ బరువైన గొడ్డలికి ఓ పొడవాటి త్రాడు కట్టి నీట్లోకి వదిలేవాడు. ఒకసారి అలాగే కొలిస్తే పన్నెండు వందల అడుగుల లోతు వచ్చింది. పైగా గొడ్డలికి పైకి లాగడం కొంచెం ఇబ్బంది అయ్యింది.
దాన్ని మళ్లీ నీట్ళోకి వదలబోతుంటే హన్స్ ఒక విషయం గమనించాడు. రెండు కఠినమైన వస్తువుల మధ్య అది బలంగా అదమబడినట్టు దాని మీద గాట్లు కనిపించాయి.
ఆ వేటగాడి వైపు ఓ సారి విస్తుబోయి చూశాను.
“టేండర్!” అన్నాడు హన్స్.
ఆ మాట అర్థం కాక ఓ సారి మామయ్య కేసి చూశాను. మామయ్య ఏదో లెక్కల ధ్యాసలో మునిగిపోయి వున్నాడు. ఆయన అలా మౌనంగా పని చేసుకుంటున్నప్పుడు కదిలిస్తే విరుచుకు పడతాడు. అందుకే ఊరుకున్నాను. మళ్లీ హన్స్ వైపు తిరిగాను. అతగాడు ఓ సారి టపటపా దవడలు కదిలించి చూపించాడు.
“పళ్లు!” అన్నాను ఉత్సాహంగా. ఓ సారి గొడ్డలి మీద గాట్ల కేసి చూశాను.
నిజమే ఆ ఉక్కు గొడ్డలి మీద కనిపిస్తున్నవి వట్టి గాట్లు కావు, పలుగాట్లు! అలాంటి పళ్లు ఉన్న దవడల్లో అదిరిపోయేటంత బలం వుండాలి. సొరచేప కన్నా భయంకరమై, తిమింగలం కన్నా విశాలమైన రాకాసి జలచరాలు ఈ నీట్లో ఎక్కడో దాగున్నాయని అనుకోవాలా? ఎంతో సేపు ఆ పలుగాట్ల వైపే భయంగా చూస్తూ ఉండిపోయాను. కొంపదీసి కిందటి రాత్రి నాకు వచ్చిన కల నిజం కాదుకదా?
మనసంతా అలజడితో నిండిపోయింది. కొన్ని గంటలు పడుకున్నా ఆదుర్దా అణగారలేదు.
(ఇంకా వుంది)
0 comments